"Yuko Akita miał dwie namiętności.
Haiku.
I śnieg.
(...)
Teraz każdego śnieżnego ranka miał zwyczaj udawać się w stronę majestatycznych gór. Aby układać haiku, zatrzymywał się zawsze w tym samym miejscu. Siadał pod drzewem i zastygał na długie godziny, szukając w tajemnicy siedemnastu najpiękniejszych na świecie sylab. A gdy miał już haiku, zasypiał na jedwabnym zwoju."

/Maxence Fermine, fr. "Płatek śniegu"/